احادیثی درباره معامله

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

احادیثی درباره معامله
حدیث (۱) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
الْبَيِّعَانِ بِالْخِيَارِ مَا لَمْ يَفْتَرِقَا فَإِنْ صَدَقَا وَ بَيَّنَا بُورِكَ لَهُمَا فِي بَيْعِهِمَا وَ إِنْ كَتَمَا وَ كَذَبَا مُحِقَ بَرَكَةُ بَيْعِهِمَا
خريدار و فروشنده، تا از يكديگر جدا نشده ‏اند، اختيار [فسخ معامله را] دارند. اگر راست بگويند و [عيب را] آشكار بگويند، داد و ستد براى هر دو، بركت خواهد داشت، و اگر [عيب را] بپوشانند و دروغ بگويند بركت دادوستدشان خواهد رفت.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل  ج ۱۳ ، ص ۲۹۸ ، ح ۱۵۴۱۰

 
حدیث (۲) امام باقر علیه السلام یا امام صادق علیه السلام:
أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الرَّجُلِ يَتَقَبَّلُ بِالْعَمَلِ فَلَا يَعْمَلُ فِيهِ وَ يَدْفَعُهُ إِلَى آخَرَ فَيَرْبَحُ فِيهِ قَالَ لَا إِلَّا أَنْ يَكُونَ قَدْ عَمِلَ فِيهِ شَيْئا
فردى كارى را بر مى ‏دارد ؛ اما خودش آن را انجام نمى ‏دهد ؛ بلكه به ديگرى وا مى‏ گذارد و در اين ميان سود مى ‏برد. فرمود: نه، مگر آن كه خودش نيز مقدارى از آن كار را انجام دهد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج ۵ ، ص ۲۷۳ و ۲۷۴ ، ح ۱

 
حدیث (۳) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
مَنْ ظَلَمَ أَجِيراً أَجْرَهُ أَحْبَطَ اللَّهُ عَمَلَهُ وَ حَرَّمَ عَلَيْهِ رِيحَ الْجَنَّةِ وَ إِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ مَسِيرَةِ خَمْسِمِائَةِ عَام‏
كسى كه مزدِ اجيرى را كم دهد ، خداوند عملش را باطل مى‏ گرداند و بوى بهشت را كه از مسافت پانصد ساله به مشام مى‏ رسد، بر وى حرام مى‏ كند.
من لا یحضر الفقیه ج ۴ ، ص ۱۲ ،ح ۴۹۶۸ {شبیه این حدیث در امالی(صدوق) ص ۴۲۷ ،ح ۱ }

حدیث (۴) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
ظُلمُ الأجِيرِ أجرَهُ مِن الكبائرِ .
كم دادن مزد اجير (كارگر) ، از گناهان كبيره است.
بحار الانوار(ط-بیروت) ج ۱۰۰ ، ص ۱۷۰ ، ح ۲۷

حدیث (۵) پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
أعطُوا الأجيرَ أجرَهُ قَبلَ أنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ
مزد كارگر را پيش از آن كه عرقش خشك شود بدهيد
صحیفه امام رضا علیه السلام ص ۸۸ ، ح ۵

 
حدیث (۶) امام علی علیه السلام :
نَهى [رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله] أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ .
[پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله] نهى فرمود از اين كه كارگرى، پيش از تعيين مزدش، به كار گرفته شود.
من لا یحضره الفقیه ج ۴ ، ص ۱۰ ، ح ۴۹۶۸ – امالی(صدوق) ص ۴۲۶ ، ح ۱

منبع : aviny.com