احادیثی گهربار درباره خندیدن

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

احادیثی گهربار درباره خندیدن

پيامبر صلى الله عليه و آله:
كَبُرَ مَقتا عِندَ اللّه‏ِ الأَكلُ مِن غَيرِ جوعٍ ، وَالنَّومُ مِن غَيرِ سَهَرٍ، وَالضِّحكُ مِن غَيرِ عَجَبٍ ، وصَوتُ الرَّنَّةِ عِندَ المُصيبَةِ ، وَالمِزمارُ عِندَ النِّعمَةِ؛
خوردن از سرِ سيرى، خواب بى‏ شب‏ زنده‏دارى ، خنده بى[موجب] شگفتى ، ناله و مويه بلند به هنگام مصيبت ، و بانگ ناى در نعمت و شادمانى ، نزد خدا سخت ناپسند است .
(كنز العمّال، ج ۱۶، ص ۸۰، ح ۴۴۰۱۱)

 

 

پيامبر صلى الله عليه و آله:
ايّاكَ اَنْ تَضْحَكَ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ ، اَوْ تَمْشىَ و تَتَـكَلَّمَ فى غَيْرِ اَدَبٍ؛
از خنديدنِ بى تعجّب [و بى‏ جا] يا راه رفتن و سخن گفتنِ بى‏ ادبانه بپرهيز.
(بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۸ ، ح ۶۳)

 

 

امام هادى عليه السلام:
[اَلْمُؤْمِنُ] يُحْسِنُ وَيَبْكي كَما أَنَّ الْمُنافِقُ يُسيى‏ءُ وَ يَضْحَكُ؛
مؤمن خوبى مى‏ كند و مى ‏گريد، ولى منافق بدى مى‏ كند و مى‏ خندد.
(مكارم الأخلاق، ص۳۸۹)

 

 

امام حسن عسكرى عليه السلام:
مِن الجَهلِ الضّحكُ من غيرِ عَجَبٍ؛
خنده‏اى كه از روى تعجب نباشد نشانه نادانى است .
(تحف العقول، ح ۴۸۷ – منتخب ميزان الحكمة، ص ۱۲۰)

 

 

 لقمان علیه السلام:
لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، ايّاكَ وكَثرَةَ الضِّحكِ ؛ فَإِنَّهُ يُميتُ القَلبَ؛
لقمان به پسرش گفت: «پسرم! از خنده زياد بپرهيز؛ زيرا دل را مى ‏ميراند».
(تفسير قرطبی، ج ۱۳، ص ۱۷۵)

 

 

لقمان علیه السلام:
لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لا تَضحَك مِن غَيرِ عَجَبٍ ، لا تَمشِ في غَيرِ أرَبٍ ، ولا تَسأَل عَمّا لا يَعنيكَ؛
لقمان به پسرش گفت: «پسرم! بدون تعجّب [و بى‏جا ]خنده نكن و بى هدف ، راه نرو و از چيزى كه به تو مربوط نيست ، نپرس ».
(فيض القدير، ج ۱، ص ۱۶۲)

 

امام على عليه السلام:
خَيرُ الضِّحكِ التَّبسُّمُ؛
بهترين خنده ، تبسّم است.
(غرر الحکم و درر الکلم، ح۴۹۶۴)

 

 

امام حسن عسکری علیه السلام:
مِنَ الجَهلِ الضِّحكُ مِن غَيرِ عَجَبٍ؛
خنده بيجا از نادانى است.
(تحف العقول)

 

پيامبر صلى الله عليه و آله:
لو تعلمون ما أعلم لضحكتم قليلا و لبكيتم كثيرا؛
اگر آنچه من دانسته ام بدانيد خنده كم و گريه بسيار ميكنيد.
(نهج الفصاحه، ح ۲۳۲۰)

 

پيامبر صلى الله عليه و آله:
الضّحك ضحكان ضحك يحبّه اللَّه و ضحك يمقته اللَّه فأمّا الضّحك الّذي يحبّه اللَّه فالرّجل يكشر في وجه أخيه شوقا إلى رؤيته، و أمّا الضّحك الّذي يمقته اللَّه تعالى فالرّجل يتكلّم بالكلمة الجفاء و الباطل ليضحك أو يضحك يهوى بها في جهنّم سبعين خريفا؛
خنده دو قسم است خنده ايست كه خدا آن را دوست دارد و خنده ايست كه خدا آن را دشمن دارد، اما خنده اى كه خدا آن را دوست دارد، آنست كه مرد به روى برادر خويش از شوق ديدار وى لبخند زند اما خنده اى كه كه خداى والا آن را دشمن دارد آنست كه مرد سخن خشن و ناروا گويد كه بخندد يا بخندند و بسبب آن هفتاد پائيز در جهنم سرنگون رود.
(نهج الفصاحه، ح۱۸۹۲)

 

 

امام صادق عليه ‏السلام :
كَثرَةُ الضِّحكِ تُميتُ القَلبَ؛
خنده بسيار، دل را مى ‏ميرانَد.
(كافى، ج ۲، ص ۶۶۴)

 

امام باقر سلام الله علیه :
تَبَسُّمُ الرَّجُلِ في وَجهِ أخيهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ
لبخند آدمى به روى برادر مؤمنش، حسنه است.
بحارالأنوار – ج ۷۴ – ص ۲۸۸٫ میزان الحکمة ج۶ – ص۴۰۷- ح۱۱۱۳۳
منبع : aviny.com